De Nacht van Suzy Bernstein (Bernard Farrell)
10, 11, 16, 17 en 18 maart 2006
Men neme een handvol leerlingen, oud-leerlingen, leerkrachten en oud-leerkrachten. Men voege daar twee fantastische regisseurs aan toe. Stevig kruiden met een goed toneelstuk. Op smaak brengen met een snuifje humor. Laten sudderen van oktober tot maart. Er op tijd en stond een paar brokjes tekstkennis onder mengen. Et voilà, u hebt een stevig potje toneel op z'n Epidauros.
Ook dit jaar waren alle ingrediënten weer aanwezig voor een schitterend toneeljaar. Het begon allemaal begin oktober met de alom gevreesde audities. De geïnteresseerde leerlingen van het vijfde en het zesde jaar werden uitgenodigd om hun talenten tentoon te spreiden op het kleine podium van het Bareeltje voor een bikkelharde jury oudgedienden. Er werd de kandidaten gevraagd een verplichte monoloog te brengen en zelf een stuk te kiezen. Al snel bleek dat er zich heel wat talent op het Sint-Michielscollege bevindt, maar na een lange discussie vielen er uiteindelijk toch drie namen uit de bus. Gabriëlla Vinken (6LWIb06), Jens Raeymakers (6WEWI-06) en Pieter Van den Eynde (5LMT06) kregen de kans mee te werken aan de nieuwe voorstelling, die De Nacht van Suzy Bernstein zou gaan heten.
Ongeveer een week later leerden de acteurs het stuk De Nacht van Suzy Bernstein kennen tijdens een eerste lezing en iedereen besefte meteen dat dit een stuk was met veel potentieel. De regisseurs, Eric Cuyt (6WEA82) en Tom Peeters (6GL88), omschreven het stuk terecht als een dramatische komedie of komische tragedie met een thrillerachtige ondertoon. Een uitdaging dus als al die elementen naar voren moesten worden gebracht. Om die uitdaging nog iets te vergroten deelde Epidauros vaste decorontwerper Wim Daneels (6WEB86) mee dat het stuk op een soort catwalk gespeeld zou worden en dat er dus publiek aan beide kanten zou zitten, wat de manier van spelen meteen helemaal verandert.
Na die eerste lezing konden de echte repetities dan van start gaan. Voor het eerst werd besloten om zowel op woensdagavond als op zaterdagmorgen te repeteren omdat het om zo'n intensief stuk ging waarbij zes van de zeven acteurs permanent op de scène zouden zijn en iedereen dus veel scènes en veel tekst had. Die tekstkennis bleek overigens voor iedereen nog wel eens een probleem te zijn. De regisseurs en regie-assistentes zaten vaak met de handen in het haar toen één van acteurs opnieuw door de tekst ging of toen de acteurs weer maar eens met de slappe lach zaten. Maar uiteindelijk, na maanden repeteren, viel toch alles perfect in de plooi.
De voorstelling begon met acteur en regisseur Tom Peeters, die zijn beste Antwerpse accent bovenhaalde om onderhoudsman Fons te spelen. Fons onderhoudt de gebouwen waar de ‘sessions’ van Suzy Bernstein plaatsvinden. Tijdens het klaarmaken van de kamer komt de eerste deelnemer, Johnny, aan. Gilles Van Bouwel (6LWIb06), die bij Epidauros zijn strepen al verdiende in 2005 als ober in Verwarringen, nam de uitdaging aan om stotteraar Johnny neer te zetten. In die eerste ontmoeting tussen Fons en Johnny merken we al dat die Johnny een vreemd figuur is.
Na de aankomst van Johnny maken we ook kennis met Roger, rol van nieuwkomer Jens Raeymakers. Jens kreeg de opdracht om van Roger een ietwat pedante homo te maken. Het was moeilijk de vrouwelijke kant in Jens los te maken tot hij de tip kreeg zijn rol te spiegelen aan Davy Brokatus, jurylid van ‘Sterren op de dansvloer’. Roger was geboren. Samen met Roger komt ook Suzy, de therapeute, binnen. Suzy, gespeeld door Laetitia Vandueren (6LMT00), is een perfecte kruising van een psychologe en een kleuterleidster en heeft als hoogste doel deze ‘session’ in goede banen te leiden. Terwijl deze personages met elkaar kennismaken en de ruimte wat verkennen komen ook Peter en Marleen aan, het jonge koppeltje. Marleentje is een ietwat beduusd, volgzaam schaap dat haar agressieve man blindelings volgt. Ze wordt vertolkt door nieuwkomer Gabriëlla Vinken. Ook de rol van haar man, de agressieve bouwvakker Peter, is voor een nieuweling; hij werd schitterend neergezet door de enige vijfdejaars van het gezelschap, Pieter Van den Eynde. Het laatste personage waar we me kennis maken is een oudere dame, genaamd Rita. Ze is vergeetachtig, slikt pillen voor haar hart en mist haar overleden man, die helaas werd doodgebeten door honden. Rita werd overtuigend vertolkt door Britt Claes (6LMT98), een oud-leerlinge die sinds Verwarringen opnieuw bij Epidauros speelt.
Vanaf dan kennen we alle personages en kan de therapie van start gaan. Fons sluit het gezelschap een hele nacht op en zal de deur pas de volgende ochtend weer komen openmaken. Door allerlei sessies, zoals aanrakingstherapie, elkaar aankijken e.d., probeert Suzy de problemen van de groep op te lossen. Maar om één of andere reden probeert stotteraar Johnny steeds opnieuw de sessie te ondermijnen. Hij liegt, spreekt zichzelf en anderen tegen en probeert de verschillende individuen tegen elkaar op te zetten. Op een bepaald moment komt dit alles tot een orgelpunt en vertelt Johnny de anderen dat er buiten, in zijn tas, een bom verstopt zit die hen allen zal opblazen. Daarop slaan bij Peter en Roger de stoppen door en slaan zij Johnny tot bloedens toe. Daarna vlucht iedereen de bezinningsruimte in om te ontsnappen aan de bom en laten ze de bewusteloze Johnny achter. Wanneer er geen bom blijkt af te gaan, wagen ze zich terug naar binnen en helpen ze Johnny weer op de been. Wanneer die opnieuw beweert een bom in zijn tas te hebben gestopt, breekt er opnieuw paniek uit die zijn hoogtepunt bereikt wanneer Fons met de tas van Johnny binnenkomt. Er blijkt helemaal geen bom in te zitten en zwaar onder de indruk verlaten alle deelnemers de sessie en gaan naar huis, tot alleen Suzy en Johnny overblijven.
Dan vertelt Johnny, die nu trouwens niet meer stottert, Suzy zijn motieven voor het verknoeien van de session. Jaren geleden kwam zijn vriendin namelijk naar Suzy voor een therapiesessie waarna die vriendin zich voor een trein wierp. Johnny, die beweert dat Suzy haar diploma psychologie gekocht heeft, zegt dat zij schuldig is aan de dood van zijn vriendin. Hierna vertrekt ook Johnny en blijft Suzy helemaal alleen achter, waarop ze volledig instort.
In dit artikel wil ik graag nog een aantal mensen bedanken die zich onvoorwaardelijk voor deze voorstelling hebben ingezet maar die het publiek niet te zien kreeg omdat zij achter de schermen werkten. Eerst en vooral de twee regisseurs, Eric Cuyt en Tom Peeters, die ongelooflijk veel geduld hebben gehad met deze groep jonge mensen en die heel dit project in goede banen hebben geleid. Ze hebben ons allemaal opnieuw een fantastische tijd bezorgd.
Vervolgens zijn er ook de twee regie-assistentes, Ariadne Van den Broeck (6GL06) en Sofie De Geest (6GL06), die zich erg professioneel op hun taak hebben gestort. Na de repetities kregen de acteurs mails in hun mailbox met de opmerkingen die tijdens de repetities werden gegeven, met bladzijde en regelnummer erbij! Ze hebben zich echt fantastisch van hun taak gekweten.
Verder zou dit stuk nooit dezelfde betrokkenheid van het publiek bereikt hebben zonder het decor- en lichtontwerp van Wim Daneels. Elk jaar komt hij opnieuw met een idee op de proppen dat perfect aansluit bij de sfeer van het stuk.
Dank ook aan Geert Hendrickx (6WEWI-00) voor het geluid, Sarah Vanwelden (6LWIa06) om ons in kostuums te hijsen die we soms aan het begin helemaal niet zagen zitten maar die zeer goed werkten, Lisette Pittoors en Fons Raeymakers voor het schminken en aan An en Sofie De Graeve (beiden 6LMT00), Luc De Clercq, Mon en Monique Vijgen, Els Willems (6GWI-04), Kris Van Nieuwenhove (6MTWE00), Kris De Feyter, Luc Pay, Bert Annemans (6GL78), Peter De Clercq, Wim Van Steenbergen en Ben Melis voor al het werk achter de schermen.
Het was weer een geweldige ervaring!
Laetitia Vandueren (6LMT00)
(uit: Schakel, jrg. 58, 2006, pp. 207–211)