Onbewoonbaar verklaard / Sneeuw
Het was lang geleden dat Epidauros nog had gespeeld in het Cultureel Centrum Hemelhoeve te Brasschaat. Voor de geplande 16de productie op 3 en 4 mei was dit goed uitgeruste zaaltje echter ideaal, ook al verliezen we daardoor wellicht een deel van ons trouwe collegepubliek.
Het werden twee kleine stukken, elk met zijn eigen sfeer en dramatiek. De avond begon met Onbewoonbaar verklaard (This property is condemned) van Tennessee Williams, vertaald in het Nederlands door Walter Laureys, oud-leraar aan het college en oud-Epidauraan, die op dit ogenblik les geeft in Xi'an (Volksrepubliek China).
Als geen ander beschrijft Williams het wankelen en twijfelen tussen hoop en wanhoop van twee jonge mensen, Tom — gespeeld door Filip Stessels — en Willie — gespeeld door Sofie Deprez. Beide acteurs hadden hun sporen al verdiend in De kale Zangeres en brachten dit merkwaardige stukje op een verfrissende en levensechte manier; Luc De Clercq regisseerde hen.
In een regie van Armand Vijgen vertolkten Isabelle Arts en Bert Annemans op aangrijpende en overtuigende manier het slachtoffer en de beul in een ingekorte versie van Sneeuw, een stuk geschreven voor het KJT in het kader van een campagne van Amnesty International door oud-leerling Koen De Feyter (6LG78). Ook hierin wordt tussen hoop en twijfel gewankeld. Aan de ene kant is het een politiek stuk dat wat probeert te zeggen over hoe overheden met hun onderdanen omgaan; aan de andere kant is het een karakterstudie die peilt naar de psychologie van beul en slachtoffer. Wie daarbij de zwakke partij is en wie de sterke, dàt blijft de vraag.
Wim Daneels bouwde een polyvalent, maar sfeerscheppend decor; Tom Fleerackers en Sven De Vos verzorgden licht en geluid, Fons Raeymaekers de grime, Geert Fierens de choreografie, Wim Daneels ook de grafiek, en ten slotte zette Tom Peeters zich in voor grafiek en algemeen beheer. De coördinatie van de productie was in de ervaren handen van Armand Vijgen.
Luc De Clercq
(uit: Schakel, jrg. 48, 1996, pp. 146–147)