De stoel van Stanislawski

Het stuk van Guido van Meir, De stoel van Stanislawski, is mede als werktekst ontstaan in de kring van het Nieuw Ensemble Raamteater en werd gekreëerd in 1987. Een jong, nieuw stuk dus!

Het wordt kursorisch gelezen in de zesdes. Waarom zou Epidauros het niet op zijn repertorium zetten? Er was wel een moeilijkheid: er zijn zes damesrollen. Het eeuwige vrouwenprobleem bij onze groep! Van onze vroegere aktrices bleek er één beschikbaar. Mits wat zoeken vonden wij een leerlinge van onze school, Sofie Poppe, en één uit St.-Michiel-Schoten. Iemand bracht nog een jongedame aan. Een damesrol werd omgezet in een herenrol... en onze produktieleider bracht zijn dochter mee (wat achteraf een gelukkige zaak bleek te zijn). Het was rond.

Het opzet was geen gemakkelijke brok. ‘De stoel’ betekent: hard teater, fysisch zwaar, vol aktie. Er was entoesiasme, talent en vermoeidheid. Van twee aktrices werd verwacht dat zij zonder al te veel tegenzin joghurt konden zwelgen, wat gelukkig meeviel.

Het stuk speelt zich af in een loods, en dit had ons op het idee gebracht de turnzaal van het kollege aan te vragen. Hierbij kwamen wel wat technische problemen kijken, die door de hulpvaardigheid van velen werden opgelost.

Op de avond van de première was er weer de blijde zenuwachtigheid. Slechts een persoon was de kalmte zelf: de statige toneelmeester Wim Hennen. Met bewondering zag ik hem de kleedkamer binnenschrijden, vijfentwintig over acht. Plechtig kondigde hij aan, in de traditie van de meest indrukwekkende Engelse butlers: ‘Dames en heren, wij beginnen over vijf minuten.’

Daarna vloeide hij naar buiten, een moment van verbluffing achterlatend.

De zaal liep goed vol, het publiek reageerde juist, zelfs entoesiast. De regie was duidelijk gewaagd aan de tekst, maar sommige jonge akteurs stonden niet op het peil van de geroutineerden. Ook faalde de diktie hier en daar. Maar het geheel was zeer aanvaardbaar. Het wervelende, aktieve van het stuk kwam er zeker uit. Er was vaart, en de geestdrift van de hele ploeg hing duidelijk in de lucht.

Het publieke uitte zich achteraf als uiterst tevreden, evenals de auteur, die bij de première aanwezig was. Proficiat voor alle medewerkers: de akteurs, de regisseur, de technische ploeg, de stille werkers. Nog van dat!

Alfons Raeymaekers (1EK62)
(uit: Schakel, jrg. 42, 1990, pp. 129)

HTML5+CSS :: ✔ IPv6 :: ✔ DNSSEC